24.05.2020. u 6:19
Današnji gost rubrike Montenegro magazina ,,U ogledalu” je glumac, režiser, scenarista i muzičar Branko Đurić.
Rođen je 28. maja 1962. godine u Sarajevu. Djetinjstvo pamti po mirisu gorećeg kontejnera i magli koja izlazi iz šahtova u Ulici Svetozara Markovića, kako nam kaže u ovom intervjuu.
Nakon što je odbijen na Akademiji scenskih umjetnosti u Sarajevu, upisuje studije novinarstva. ASU (Akademiju scenskih umjetnosti) 1984. godine. Već sa prvim ulogama u ,,Top listi nadrealista” te 1984. i čuvenom rečenicom ,,Ćega, ba” osvaja srce publike i ta ljubav prema njegovom radu ostaje do danas. Iste godine, 1984, pamti se i njegovo ,,Ja, razlike… drastićne!” u promotivnom spotu za Zimske olimpijske igre u Sarajevu.
Naredne godine pamti se i njegova uloga u ,,Audiciji”. Slijede uloge u ,,Ovo malo duše”, ,,Znaku”, ,,Vanji”, ,,Domu za vješanje”, ,,Kuduzu”, ,,Kako je propao rokenrol”, ,,Našoj maloj klinici”, ,,Video jela, zelen bor”, ,,Bluz za Saru”, ,,Odi Prešernu”, ,,Gnjurcu”, ,,Ničijoj zemlji” (,,Oskar” za najbolji inostrani film), ,,Kajmaku i marmeladi”, ,,Malom svetu”, ,,Rivogli i miei figli”, ,,Amatemi”, ,,Bal-Can-Canu”, ,,Traktoru, ljubavi i rokenrolu”, ,,Triaži”, ,,Crimesu”, ,,C'era una volta la città dei matti”, ,La prima notte della luna”, ,,Cat Runu”, ,,U zemlji krvi i meda”, ,,Montevideo, Bog te video”, ,,Montevideo, vidimo se”, ,,Atomski zdesna”, ,,Something Good: The Mercury Factor”, ,,Sa mamom”, ,,Hvala za Sunderland”, ,,Venuto al mondo”, ,,Coming Up”, ,,Vstavay i beysya”, ,,Skhvisi sakhli”, ,,Leaves of the Tree”, ,,The Wanderers: The Quest of The Demon Hunter”, ,,Rosa”, ,,Strike back” i ostale. Režira i piše scenario za ,,Našu malu kliniku”, ,,Kajmak i marmeladu”, ,,Čistu desetku”, ,,Brat bratu” i ,,Traktor, ljubav i rokenrol”. Nikako se ne zaboravlja i autorska predstava ,,Đurologija”.
U ovom razgovoru preporučuje svoju knjigu ,,Mojih 50” u kojoj šarmantno i iskreno vodi čitaoce kroz svojih 50 godina života i karijeru, ali i film ,,Kajmak i marmelada”, u kojem glumi sa sadašnjom suprugom Tanjom Ribič.
Naš sagovornik bavi se i muzikom. Član je grupe ,,Bombaj štampa”, a bio je i u sastavima ,,Ševe” i SCH.
Đurić insistira da svi uživaju u svom poslu, a ne da im to predstavlja stres ili se pretvori u traumu.
Ono što je potrebno za pravu ljubav, po njemu, jeste sreća da se uopšte dogodi.
Tako on, kaže, živi u srećnom braku sa Tanjom Ribič sa kojom ima kćerke Zalu i Elu, dok iz prvog braka sa Nevenom Đurić ima sina Filipa.
Na šta Vas asocira djetinjstvo?
– Djetinjstvo me asocira na zabavu i slobodu. To je miris gorećeg kontejnera i ona neka magla koja izlazi iz šahtova u mojoj ulici Svetozara Markovića u Sarajevu.
Sjećate li se prvog zarađenog honorara? Kako ste ga potrošili?
– Skoro cijelo ljeto ‘79. sam radio kao fizički radnik na građevini, poslije toga kao scenski radnik na TV Sarajevo. Kupio sam motor.
Na čemu insistirate u poslu?
– Na tome da svi uživaju u svom poslu, ne da im to predstavlja stres ili da se pretvori u traumu.
Koju knjigu/film biste preporučili?
– ,,Mojih 50” od Branka Đurića i ,,Kajmak i marmelada” istog autora (smijeh)
Koje jelo najviše volite?
– Sva vegeterijanska jela, posebno ona koja sadrže avokado, maslinovo ulje, grašak i tofu.
Šta je potrebno za pravu ljubav?
– Sreća da se uopšte dogodi.
Kojeg umjetnika biste oživjeli da možete i zašto?
– Leonarda, svakako. Bilo bi zanimljivo vidjeti kako bi on danas gledao ovaj svijet.
Putovanje koje pamtite?
– Uh…. putovanje mi je u opisu radnog mjesta i odmah me asocira na posao. U zadnjih par godina sam sa Đurologijom proputovao skoro cijeli svijet i uglavnom pamtim mjesta na kojima sam sreo neke prijatelje koji su rasuti po svijetu.
Pjesma Vašeg života je?
– Samo lagano – Bombaj Štampa
Bojana Radonjić