Izložba „Impresije sa putovanja“ francuskog slikara i grafičara, Žan-Pjer Tangija otvorena je sinoć u Dvorcu kralja Nikola, u prisustvu velikog broja gostiju i zvanica, kao i predsjednika Opštine Bar, dr Zorana Srzentića, koji je svojim obraćanjem izložbu proglasio zvanično otvorenom. U muzičkom dijelu programa nastupila je poznata barska umjetnica, sopran Aleksandra Vojvodić Jovović.
Kada umjetnici poput Žan-Pjer Tangija, čijim bi se gostovanjem ponosio bilo koji svjetski centar umjetnosti, svoje radove predstavi i u Crnoj Gori, pa još poželi da inspirisan njome stvara, onda – vjeruju organizatori Barskog ljetopisa i selektor likovnog programa Milun Lutovac, činimo pravu stvar kada je riječ o promociji naše zemlje i njenom ucrtavanju na svjetsku mapu važnih kulturno-umjetničkih dešavanja.
Grafike i gravure profesora Žan-Pjer Tangija na jubilarnom Ljetopisu predstavljaju impresije sa putovanja, kojih je, zahvaljujući funkcijama koje je obavljao na poljima umjetnosti u svijetu, bilo jako puno. Nakon putovanja, objašnjava Tangi, prvo nastaju akvareli ili crteži, da b tek kasnije neki komadi bili pretvoreni u gravure. Ova izložba prikazuje uglavnom impresije sa putovanja Venecijom.
– To su znakovi. Recimo vertikale mogu da budu jarboli venecijanskih barki. Na prvi pogled to su stilizovane i apstraktne grafike, ali ukoliko se skoncentrišemo uvijek možemo vidjeti da je to proisteklo iz realnih činjenica i stanja koje sam vidio. Tako, na primjer, možemo često na njima uočiti veš koji se suši okačen o štipaljkama, ptice na električnim vodovima ili pomenute brodove. Sve počinje posmatranjem, zatim se nastavlja prebacivanjem tih impresija na svesku ili carne crtački, kako to mi kažemo. Kasnije nastaje ozbiljniji rad u ateljeu gdje se sve to vari i pročišćava -objasnio je profesor.
Tangi je jedan od onih umjetnika zahvaljujući kojima je grafika, „stroga u misli i pristupu, u organizaciji i realizaciji, u kodeksima i procjeni, na razmeđu između tradicionalnog i novog“, sačuvala svoje mjesto u umjetnosti. Žan-Pjer Tangi jedan od istaknutijih predstavnika svjetskih bijenala i trijenala grafike, koja je kao medij predstavlja način brže i šire komunikacije sa svojom publikom.
– Gravura ulazi u krug 4 osnovne discipline, među kojima su slikarstvo, vajarstvo i arhitektura, koje se danas predaju na čuvenoj pariskoj Akademiji, na kojoj sam i ja bio profesor. Gravura se ponekad približava skulpturi, zbog tog napadanja bakarne ploče našim grebanjem. Međutim, ona je obogaćena bojom, tako da se kao medij približava i samoj slici. Riječ je o jednoj demokratskoj disciplini u kojoj možemo izvući više otisaka, što dopušta demokratizaciju na tržištu. Preko nje, na primjer, mi možemo sve prenijeti na papir tako da svaka familija to može da ima, jer se grafika može izvući u bezbroj primjeraka – kazao je Tangi.
Profesor je najavio i da će jedan od narednih ciklusa gravura biti sa putovanja Crnom Gorom. Kako je kazao novinarima, te slike naše zemlje već su složene u njegovoj glavi i da ih treba samo još realizovati. Do tada, postavka „Impresije sa putovanja“ u Dvorcu kralja Nikole može da se obiđe i vidi do 09. avgusta.
Još jedan vrsni svjetski pijanista, Aleksej Ljubimov, na Barskom ljetopisu
Aleksej Ljubimov, koga smatraju za jednog od najoriginalnijih i najistaknutijih pijanista današnjice, nastupiće na Večernjoj sceni Ljetopisa, u subotu 29. jula u Dvorcu kralja Nikole, čime se nastavlja serija nastupa velikana svjetske savremene klasične muzike u Baru. Početak koncerta zakazan je za 22h.
Njegov bogati repertoar u kombinaciji sa posvećenošću, muzičkim principima i moralom čini ga značajnim izuzetkom na današnjoj muzičkoj sceni. Kao student Moskovskog konzervatorijuma u klasi profesora Hajnriha Neihauza, Ljubimov je u ranoj mladosti razvio strast ka izvođenju barokne muzike na tradicionalnim instrumentima i ka kompozitorima dvadesetog vijeka od Šonberga, Stokhauzena, Buleza, Ivea i Ligetija, pa do njegovih savremenika Gubaiduline i Parta. Skrenuo je pažnju na sebe svojim uvjerljivim interpretacijama modernih djela, a 1968. godine izveo je po prvi put u Moskvi djela Džona Kejdža i Terija Rajlija. Premijerno je u Rusiji izveo mnoga djela XX vijeka pa je samim tim bio kritikovan od strane sovjetskih vlasti zbog svoje privrženosti ka muzici Zapada i dobio zabranu izlaska iz Sovjetskog saveza nekoliko godina. Ljubimov se tada skoncentrisao na rad na originalnim instrumentima iz XVI i XVII vijeka i osnovao Moskovski barokni kvartet i Moskovsku kamernu akademiju, kao i avangardni muzički festival Alternativa (1988). Nastavlja da izvodi i „staru“ i „novu“ muziku, a takođe snima klasični i romantični repertoar XVIII i XIX vijeka. Politička situacija se smirila tokom osamdesetih godine, te se Ljubimov ubrzo nakon toga svrstao u red najboljih internacionalnih pijanista i nastupao po Evropi, Sjevernoj Americi i Japanu. Debitovao je u SAD-u 1991. godine kao solista u Njujorku. Zatim je nastupao sa Filharmonijom Los Anđelesa, sa Filharmonijama Helsinkija, Izraela, Minhena i Sankt Peterburga, Kraljevskom filharmonijom u Londonu, sa Nacionalnim orkestrom Rusije, Filharmonijskim orkestrom radija Francuske,Simfonijskim orkestrom iz Berlina i Simfonijskim orkestrom iz Toronta. Nastupao je sa najznačajnijim svjetskim dirigentima kao što su Aškenazi, Jarvi, Kondrašin, Hogvud, Makeras, Nagano, Norington, Pletnev, Saraste, Salonen, Janovski i Tortelije.Aleksej Ljubimov ostvario je nezaboravne nastupe sa Orkestrom Doba Prosvijećenosti, Bečkom akademijom i Vokalnim kolegijumom Genta. Njegovi renomirani partneri u kamernom muziciranju su: A. Štajer, N. Gutman, P. Šrejer, H. Šif, K. Tezlaf, G. Kremer, I. Monigeti i V. Kujiken. U skorijim sezonama Ljubimov je odsvirao brojne solo recitale i koncerte sa Simfonijskim orkestrom iz Birmingema, Nacionalnim orkestrom iz Rusije i u velikoj bečkoj sali Muzikverein sa austrijskim Tonkunstler orkestrom. Čuvena je njegova turneja u okviru koje je interperetirao klavirske koncerte V.A. Mocarta sa orkestrima: Hajdn Simfonijeta, Švajcarsko-italijanskim orkestrom sa dirigentom Robertom Kingom, zatim klavirske koncerte J. Hajdna sa Kamernim orkestrom iz Salcburga i dirigentom Ser Rodžerom Noringtonom u Njujorku, i Partovu Lamentatu sa Bečkim simfonijskim orkestrom sa dirigentom A. Borejkom. Izveo je Skrjabinovog Prometeja na Salcburškom festivalu u Kopenhagenu 2010. godine kada je i odsvirao solističke recitale u Briselu, Utrehtu, Budimpešti, Lilu, Londonu, Los Anđelesu i Njujorku. 2011. godine nastupio je sa Festivalskim orkestrom iz Budimpešte i dirigentom I. Fišerom. Ljubimovi brojni studijski snimci uključuju i klavirski duo sa A. Štajerom i često nagrađivani komplet snimaka Mocartovih klavirskih sonata. Njegove brojne snimke producirale su izdavačke kuće Melodia, Erato, BIS, Sony, ECM i Harmonia Mundi labels. Posljednjih petnaest godina snima za izdavačku kuću ECM repertoar Lista, Glinke i muziku XX vijeka.