Drugi online festivalski program pod nazivom Naše prošle revolucije, naše buduće borbe biće dostupan u zemljama bivše Jugoslavije od 9. do 13. decembra, saopšteno je iz PR tima Pravo Ljudski Film Festivala.
– Program prikazuje filmove u kojima se revolucije promišljaju, propituju i tako zamišljaju druge mogućnosti. Filmske priče o građanskim pokretima i ustancima pričaće nam kroz osam filmova koji su obilježili neke od najvećih festivala krajem 2020. i početkom 2021, kao i manje poznate kinematografske dragulje koje smo ponosni što smo otkrili – kažu organizatori.
Prva dva filma programa su sjajni kreativni dokumentarni eseji, inspirirani Jean Luc Godardovim La Chinoise. Za početak reditelj Vincent Meessen donosi nam Samo pokret priču o Omaru Blondinu Diopu koji se povezuje s nekažnjenim državnim zločinom u Senegalu. S druge strane, Omar je u Francuskoj, ušao u istoriju kao marksistički aktivist u La Chinoiseu. Danas ga se u Dakaru sjećaju njegova braća i prijatelji dok se domaća omladina igra sudbinom pod nesavršenom sadašnjošću Kine i Afrike.
Efrajim Asili u svojoj oblikovanoj drami Naslijeđe prikazuje likove koji pokušavaju raditi na političkom konsenzusu – dijelom temeljeno na Asilinom sopstvenom iskustvu u tamnoputoj liberacionističkoj skupini – rad se prepliće s dokumentarnim sjećanjem na oslobodilačku grupu MOVE iz Philadelphije, žrtvu zloglasnog policijskog bombaškog napada 1985.
Još jedan film iz programa koji prati sličan ton, pristup i cjelokupni osjećaj je Povratak u Reims (Fragmenti) Jean-Gabriela Périota. Kroz tekst Didiera Eribona u interpretaciji Adèle Haenel, film priča intimnu i političku priču o francuskoj radničkoj klasi od početka 1950-ih do danas koristeći snimke više od 50 filmova nastalih u Francuskoj u to vrijeme.
Bicentenario, film za koji režiju potpisuje Pablo Alvarez Mesa te film Čvrsta barikada na prijelazu Hamdalaye Thomasa Bauera promišljaju na dalekosežne posljedice revolucije. Redatelj Alvarez Mesa u svom se filmu fokusira na 200. godišnjicu oslobodilačkog putovanja Simona Bolivara preko Kolumbije, i naslijeđa koje se održava na životu kroz širok raspon namjernih i nenamjernih rituala sjećanja. Thomas Bauer prati posljedice predsjedničkih izbora u Conakryju u Gvineji 2009. i 2010. iz perspektive 2018. godine, kada je upoznao gruu mladih tužilaca. Reditelj i tužioci tako postavljaju probe za hipotetsko suđenje.
Posljednja tri filma programa pokušavaju rekonstruisati hroniku prošlih vremena rekonstruišući njenu melodiju. Prošle budućnosti Johannesa Gierlingera je politička i poetska refleksija o prirodi i učincima revolucija. Uzorno polazište za ovaj esejistički film je Martovska revolucija 1848. u Beču. Što ostaje od revolucije? Kada se smatra neuspjelom te kada i kako se očituju njena postignuća? Revolucija, recimo u režiji Nicolasa Klotza i Elisabeth Perceval dokumentarac je čija je zajednička nit potraga za ljudima kroz epohe i kontinente i čija je pokretačka snaga ples kao umijeće rata i iscjeljivanja za odbijanje i organiziranje otpora tijela i duša. Posljednji film selekcije, Hronike tog vremena rediteljskog dua Marie Iorio i Raphaëla Cuoma slijedi pretragu za melodijom koju je prijatelj podijelio sa autorima prije 15 godina, dok su skupa putovali između sjeverne Afrike i Sicilije. Kao sezonski radnik iz Tunisa, koji je živio na Lampeduzi, Abdelhamid je postao svjedokom transformacije jednog graničnog režima u novi, koji proces ograničavanja smješta u južnu Evropu.
– ,,Kada je forma odabrana, ona se može promijeniti, a to možemo nazvati revolucijom”. Filmovi u ovom programu istražuju nove revolucionarne forme koje prepoznaju, ali takođe propituju i iznova osmišljavaju prethodne. Sada kada herojski popravak više nije uvjerljiv, čemu možemo težiti? Koji su politički horizonti mogući kada su institucije moći izgubile legitimitet, a kapitalizam je komodificirao čak i apokalipsu? Kroz ove filmove se naslanjamo na druga moguća društvena tijela, pa ,,nemojte se povrijediti, još smo tu”, ,,oni kažu kriza, mi kažemo revolucija” – navodi Adrianna Quena, programska selektorka festivala.
Šesnaesto izdanje Pravo Ljudski Film Festivala velikodušno je podržano od strane Nacionalne fondacije za demokratiju (Vašington) i mnogih drugih partnera, dok je specijalni program Više od svega, željela sam još malo ostati – savremeni brazilski film uz podršku Ambasade Brazila u Bosni i Hercegovini.
Za sve informacije o dostupnosti filmova, kao i svim ostalim festivalskim aktivnostima, pratite web stranicu pravoljudski.org, društvene mreže i hashtagove #plj16 i #pravoljudski16.