Antonije Pušić, poznatiji pod pseudonimom Rambo Amadeus, veoma je neobična pojava na regionalnoj šou biznis (ako se to tako može nazvati) sceni, i muzičkoj ponudi, koja nam se uporno servira poput švedskog muzičkog stola. Antonije Pušić, pored toga što je veoma inteligentan i elokventan, on je istinski duhovit ,,lik”, toliko specifičan da dopire do stadijuma ironije, pa i sarkazma. Kad smo kod sarkazma i ironije – ali i Rambove izuzetne domišljatosti i duhovitosti – ona se najbolje čuje u, naizgled, ozbiljnoj pjesmi ,,Samo balade”. U toj, ključnoj i vanserijskoj pjesmi CD albuma ,,Vrh dna”, vrh vrhova je upravo muzički dokument ,,Samo balade”. Tu pjesmu morate čuti od samog početka pa do kraja. Ona je apsolutni hit za sva vremena. Totalni evergrin. Krajnje autentična. Možda i patetična do bola, pa predstavlja i izigravanje muzike, teksta i melodije, slušalačkog auditorijuma koji se da nasamariti. Parodiranje je odlika i navika, koja ovom umjetniku, Antoniju Pušiću, u prošlosti, nije bila daleka, neznana i nepoznata stvar. Pa čak i da je totalna parodija („Samo balade“), zaslužio je sve pohvale!!! Antonije Pušić i na ovom albumu dokazuje da je i dalje izvrstan ,,šou men” ali i odličan muzičar, kompozitor i instrumentalista.
Rambo Amadeus zna, prepoznaje, tačno, jasno i precizno, kao hirurškim skalpelom, kako se to radi u jednom od uvodnih zvučnih komada – Ruk, sad ga lomi! Deset numera nanizano je i nasnimljeno na kružnim putanjama kompaktne diskete – Vrh dna! Treća numera ,,E moj Rambo”, operski je orjentisana u samom uvodu, da bi se iz skladnog pop manira i pop patosa, pretvorila opet u operu, a potom i u ,,Zonu sumraka”, i tako u neobičan muzički krug. Ne pentagram, svakako! Jedan od prvih hit singlova sa ovog CD-a, je numera ,,Privatizovat”. Ona podsjeća i prisjeća na ranije objavljenu ,,super mega giga ultra world car” numeru ,,Urbano, samo urbano”. Obje pomenute pjesme jesu – ukoliko mi dozvolite toliku slobodu da budem subjektivan u ovom momentu – istinski sjajne!
Riznica interesantnih muzičko tekstualnih trenutaka, zabilježena je na ovoj CD ploči od 10 (akademskih, nimalo slučajno – baš deset) kvalitetnih pjesama, koje, svaka na svoj, poseban način, prikazuje sva lica Antonija Pušića. Ovaj autor je i ovim, novim CD-om briljirao. Poznajem ljude ,,iz posla”, novinare i kritičare, koji se gnušaju na samo pominjanje njegovog djela, međutim, to me neće pokolebati da i privatno i javno kažem svoj utisak i stav – Rambo je i ovoga puta, u najmanju ruku – impresivan, nedokučiv, neuhvatljiv i nepobjediv!!! Toliko. Tačka. Kraj!
Milan B. Popović