MAGAZIN
NIKOL KIDMAN: Sve borbe žena starijih od 40 godina
U današnjem Holivudu, najbolji način da igrate zanimljive uloge, ili omogućite da komplikovane priče o zrelim ženama dospiju na ekrane (bilo u bioskope, ili na TV), jeste preuzeti kreativnu i poslovnu kontrolu.
Bilo je jutro nakon Zlatnog globusa, a zvijezde u posjeti vratile su haljine i počele da odlaze iz grada. Ali Nikol Kidman bila je ovdje u prostorijama HBO-a, na posljednjem sastanku prije nego što pođe kući u Nešvil, Teksas.
Tema je bila “Big Little Lies”, serija od sedam epizoda koju je producirala (i u kojoj glumi) sa Riz Viterspun, a koja se na HBO-u emituje od 19. februara.
Zasnovana na bestseleru Lijan Morijarti, serija govori o pet žena – preostale tri tumače Šajlin Vudli, Zoi Krevic i Lora Dern – u otmenom dijelu Montereja, u Kaliforniji, veoma podesnom za društvenu satiru.
Priča počinje sa ratom roditelja koji prijeti da izbije nakon incidenta u lokalnoj osnovnoj školi.
Prvo na spisku: kako na tržištu prodati “Big Little Lies” kao humorističku, ali istovremeno i ozbiljnu dramu i površnu melodramu.
Kidmanova je rekla da želi da se uvjeri da nasilje u porodici, možda najmračnija tema u priči (ako ne računate ubistvo) neće biti zasjenjeno preglumljivanjem. “Želimo da to usmjerimo na pravi način i podstaknemo diskusiju o tome”, istakla je.
Kidmanova ide na mnogo ovakvih sastanaka poslednjih dana. Njena produkcijska kuća Blossom Films 2010. je uradila svoj prvi film, niskobudžetni “Rabbit Hole” u kojem ona sama tumači lik majke koja tuguje nad smrću svog djeteta. Postigao je neočekivani uspeh. “Pomislila sam, o bože, ja zapravo mogu ovo”, rekla je Kidmanova kasnije.
To je za nju otvorilo nove mogućnosti u industriji poznatoj po svom negostoprimstvu prema glumicama koje su dostigle nesrećnih 40 godina, čak i onima koje su osvojile Oskara. (Kidmanova, sada četrdesetdevetogodišnjakinja, dobila je Oskara 2003. za “The Hours”.)
Blossom je posle filma “Rabbit Hole” producirao romantičnu komediju “Monte Carlo”, dramu o nesrećnoj porodici “The Family Fang”, a nedavno je otkupio prava na knjige i komade. U današnjem Holivudu, najbolji način da igrate zanimljive uloge, ili omogućite da komplikovane priče o zrelim ženama dospiju na ekrane (bilo u bioskope, ili na TV), jeste preuzeti kreativnu i poslovnu kontrolu.
“To mi je omogućilo da oblikujem svoju karijeru u smislu da sam mogla da pronalazim stvari koje mi inače ne bi bile ponuđene, za koje ne bih dobila priliku”, rekla je Kidmanova.
Kaže da za karijeru nema ozbiljnih planova osim da gravitira prema materijalu koji je interesuje, i traži pisce i režisere koji su talentovani ali nepoznati. Blossom scenarije plaća iz sopstvenog džepa, da bi minimizovao ono što je Kidmanova u mejlu nazvala “red tape”.
Ona i dalje glumi u projektima koje ne producira, i obrnuto. “Prihvatam samo ono što u meni budi strast”, kaže. “U suprotnom, mogu da sjedim kod kuće u Nešvilu i čuvam djecu” – dve ćerkice koje ima sa mužem, kantri muzičarem Kitom Urbanom – “i budem veoma srećna.”
U međuvremenu, drži korak sa svojim prilično napornim glumačkim rasporedom. Sedamnaest godina nakon filma “The Blue Room”, Kidmanova se 2015. vratila u londonski Vest End, filmom “Photograph 51” u kojem tumači lik britanske hemičarke Rozalind Frenklin; za tu ulogu dobila je nagradu za najbolju glumicu žirija “London Evening Standards”. Kasnije istog mjeseca, saznaće da li je osvojila Oskara za najbolju žensku sporednu ulogu za film “Lion”.
Protekle godine snimila je “The Beguiled”, vestern o građanskom ratu pod rediteljskom palicom Sofije Kopole, i “The Killing of Sacred Deer”, najnoviji film koji je trenutno u fazi postprodukcije, reditelja Jorgosa Lantimosa koji je režirao “The Lobster”.
“Osećam da sam sada na sigurnom mjestu u svom životu, mjestu na kojem mi je daleko ugodnije sa samom sobom tako da mogu da budem ekstrovertnija”, kaže. “To isto tako znači da mogu da radim sa ljudima koji mi se dopadaju.”
Ima smisla što je “Big Little Lies” serija na HBO-u umjesto igrani film iz velikog studija.
“Nema više toliko razdvajanja”, objasnila je Viterspunova. “Više je prostora za rad, baza talenata je mnogo veća nego što je bila, i postalo je nekako nejasno – šta je televizija, šta je film.”
Samo dvije i po godine protekle su od početne zamisli do gotovog projekta. Na proljeće 2014. godine, Bruna Papandrea, bivša partnerka Viterspunove u njenoj produkcijskoj kući (Pacific Standard), koja je takođe prijateljica sa Kidmanovom, pročitala je galley za “Big Little Lies”, pomislila da je sjajan i pozvala Viterspunovu koja je u Nju Orleansu snimala “Hot Pursuit”. Oduševljena knjigom, Viterspunova ju je dala Kidmanovoj, staroj prijateljici, da i ona pročita.
Kidmanova kaže da ju je privukla složena atmosfera knjige, snažni ženski likovi, i to što,”ma koliko da je o ženama koje se prepucavaju, koje pokušavaju da unište jedna drugu, govori i o prijateljstvu”. (Lik koji ona tumači, Selest, na prvi pogled ima savršen život, uključujući i zgodnog mlađeg muža kog igra Aleksander Skarsgard, ali kako serija odmiče, fasada savršenog života počinje da se urušava.)
Nazvala je Viterspunovu. “Rekla sam: ‘Ja sam za ako si i ti'”, prisjeća se Kidmanova. Dodaje da je transformacija televizije stvorila ogroman dijapazon mogućnosti za glumce i producente.
“Ima toliko dobrih priča i toliko talentovanih ljudi”, kaže. “Vjerovatno ne bismo mogle da uradimo ovo – ‘Big Little Lies’ ne bi postojala da nije stvarana za televiziju.”
Izvor: nedeljnik.rs
