Fudbalski velikan Siniša Mihajlović sahranjen je danas na groblju Verano pored rimske bazilike Svete Marije anđela i mučenika (Santa Maria degli Angeli e dei Martiri) na trgu Republike.
Mihajlović je tako u vječnost otišao u ,,vječnom gradu”, kako zovu Rim.
Mondo podsjeća na nevjerovatnu simboliku ovoga datuma.
– Siniša Mihajlović biće sahranjen na Svetog Nikolu, inače njegovu krsnu slavu. Da simbolika bude još nevjerovatnija, na istoimenom stadionu u Bariju – podigao je pehar Kupa evropskih šampiona 1991. godine – piše portal mondo.rs.
Smjenjivale su se danas slike pune emocija u Rimu.
Kovčeg su nosili Roberto Manćini, Vinćenco Kantatore, Dejan Stanković i Atilio Lombardo. Lacijali su sve ovo ispratili bakljadom.
Opelo su vodili vladika austrijsko-švajcarski Andrej Ćilerdžić, pod čijom jurisdikcijom je i italijanska dijaspora i nadbiskup Bolonje kardinal Mateo Marija Zupi. Zupi je istakao da je Mihajlović bio iskren, direktan, otvoren i nježan čovjek.
– Prava snaga ne dolazi od toga da se osjećate nepobjedivim, već od toga kako ćete se vratiti nakon teških trenutaka. Godine 2008. otišao je u Međugorje i kazao mi je kako je plakao kao dijete. Rekao mi je da tako jake emocije nije osjetio u životu. Bog je uvijek govorio da smrt nije kraj, već ponovno rođenje – istakao je Zupi.
Ministar sporta u Vladi Republike Srbije Zoran Gajić u govoru na sahrani u ime Republike Srbije oprostio se riječima:
Rođen u Borovu kraj Vukovara, u zemlji koje više nema, sin ravnice, čovjek-prkos, ponos, vatra i uvijek svoj. Živio je fudbal, fudbal je živio njega. Kada se pojavio na velikoj sceni fudbalskoj, izgledao je kao mješavina holivudske i rok zvijezde koja je po lopti udarala takvom silinom da je jedino prikladno bilo nazivati ga ,,bombarderom”. Plašio je živi zid, golmane, lomio prečke i stative, cijepao mrežice. Njegova lopta kidala ja vazduh, svi klinci su oponašali njegove udarce na igralištu iza škole. Dio je istorijskih uspjeha Crvene zvezde i našeg reprezentativnog fudbala, dio je fudbalske kulture Apeninskog poluostrva, ovdje su ga prihvatili kao da je njihov. A on jeste, i naš i njihov, svjetski je bio Miha. Miha je bio ljudska sila. Način na koji je ulazio u ring sa nedaćama, fudbalskim i životnim, bio je poseban. Bio je kao njegov trk poslije onog slobodnjaka Bajernu, kao onaj gol Sampdoriji u Sofiji, kao onaj het-trik iz slobodnjaka za Lacio. Suze radosnice smo lili kada smo ga gledali kako se uz osmijeh borio, uz pjesmu njegovih igrača pod bolničkim prozorom, uz molitve i ljubav iz svih djelova svijeta. Miha je bio pobjednik. Posebna fela. Ostao je isti prema drugovima, porodici, naciji, državi, onima koji su ga voljeli i onima koji nisu. Vidimo to i dan danas. Svi uspjesi koje je doživio u karijeri ga nisu promijenili. Tjerao je Miha svoje… Fudbal je stao tog petka kad je stigla najtužnija vijest. Vapaji hiljada navijača i sjećanja stotina vrhunskih sportista govorila su isto – nebo se otvorilo da primi još jednog sina, samo je ovog puta stadion utihnuo, a mi mu šaljemo posljednji pozdrav. Zbogom, Miho, i hvala ti na svemu.
Čule su se suze i jecaji. Građani su se upisivali u Knjigu žalosti.
,,Svi za jednog (Tutti per uno)”, pisalo je na slici na kojoj se Mihajlović smije, a koja je stajala uz grob.
Majka Viktorija je doputovala iz Novog Sada tokom vikenda u Rim kako bi se oprostila od sina, a brat Dražen iz Sremskih Karlovaca.
Od Mihajlovića su se oprostile mnoge ličnosti iz sportskog života Italije i Balkana. Tu su bili kum Dejan Stanković sa porodicom, selektor Srbije Dragan Stojković Piksi, članovi generacije Crvene zvezde iz 1991. godine, zatim članovi Partizana Zoran Mirković, Gordan Petrić, Slaviša Jokanović, delegacija Fudbalskog saveza Srbije, čitavi timovi Bolonje, Lacija, Rome, Milana i Sampdorije, Frančesko Toti, Danijele de Rosi, Ćiro Imobile, Bruno Konti, predsjednik Konija Đovani Malago, Franko Barezi iz Milana, nekadašnji predsjednik FK Sampdorija Masimo Ferero, zatim Roberto Mančini, ultraši Lacija, Filipo Inzagi sa porodicom, članovi FIFA, UEFA, muzičar Đani Morandi, delegacija FK Roma, predsjednik FK Torino Urbano Kairo, ministar sporta Italije Andrea Abodi, Zoran Gajić, ministar omladine i sporta u Vladi Republike Srbije, Aleksandar Kolarov i drugi.
Italijanska državna televizija RAI UNO direktno je prenosila sahranu Mihajlovića uz specijalnu emisiju. RAI UNO javio je da je sahrani prisustvovalo više od tri hiljade ljudi.
Crvena zvezda je juče organizovala komemoraciju. Komemoracija, koju će organizovati FK Vojvodina, biće održana danas od 13 časova na Maloj sceni Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu.
Siniša Mihajlović preminuo je u Rimu od posljedica leukemije u petak. Imao je 54 godine.
B.R.