Video spot za kompoziciju “The Spruce” čuvenog kompozitora Jana Sibelijusa, koji je snimila pijanistkinja Ana Vukazić oduševio je javnost, a njegova autroka, talentovana Baranka, današnja je gošća MNE magazina u rubrici “U ogledalu”.

 

Ana je rođena u Baru, gdje je i završila Nižu muzičku školu „Petar II Petrović Njegoš“. Srednju muzičku školu nastavlja u Kotoru u klasi prof. Jelke Filipović. Godine 2004. upisuje klavir na Fakultetu umetnosti u Prištini sa privremenim sjedištem u Kosovskoj Mitrovici u klasi mr. Aleksandre Trajković. Diplomirala je 2009. godine sa ocjenom 10, a kao student koji se istakao svojim prosjekom biva proglašena za studenta generacije. Nakon studija nastavlja svoje usavršavanje i upisuje specijalističke studije na Fakultetu umetnosti u Beogradu u klasi mr. Tijane Humo.

Aktivno koncertira nakon studija kao solista, klavirski saradnik i član kamernih sastava. Održala je veliki broj solističkih koncerata u zemlji i inostranstvu. Više puta je učestvovala na Barskom ljetopisu, a svoj umjetnički rad zaokružila je angažmanom u predstavi Gradskog pozorišta iz Podgorice i Barskog Festivala ,,Don Kihot” u režiji Andraša Urbana kao i saradnjom sa Baletskom školom “Princeza Ksenija” sa kojom je snimila dva spota.

Od 2009. godine radi kao prof. klavira i korepeticije u Muzičkoj školi u Baru, i kao pedagog sa svojim učenicima osvojila je više od 70 nagrada na raznim pijanističkim takmičenjima u  Crnoj Gori, Srbiji, Italiji i Francuskoj…

 

Nedavno je snimila video spot za klasičnu kompoziciju pod nazivom “The Spruce” čuvenog finskog kompozitora Jana Sibelijusa, što je izazvalo poztivne komentare kako publike, tako i kolega.

 

U razgovoru za MNE magazin, Ana  je kazala da ni u poslu, kao ni u životu, ne voli bahatost i grubost, a insistira na slobodi i povjerenju. Prvi honorar zaradila je nakon studija, za učešće na koncertu u Zagrebu, a kako  priznaje, potrošila ga je gotovo istog trenutka.

 

Za djetinjstvo je vezuju lijepe uspomene, bezbrižnost i ljubav… Pamti i putovanja, a najrađe se sjeća puta u Kaliforniju. Ljubiteljka je mediteranske kuhinje, ali voli i ukuse iz dalekih krajeva. Fascinira je Klara Šuman, a pjesma “Why Worry” u interpretaciji Artura Garfunkela, ima posebno mjesto u Aninom životu.

 

Vjeruje da je za pravu ljubav potrebno da budemo u skladu sa samim sobom.

 

 

 

-Djetinjstvo me asocira na bezbrižnost i bezuslovnu ljubav.

 

 

-Prvi honorar je uslijedio tek nakon studija u periodu kada sam započela svoj rad u muzičkoj školi u Baru. Bio je to honorar za jedan prekrasan koncert koji je održan u Zagrebu 2009. godine, gdje sam učestvovala kao klavirski saradnik.
Istog trenutka je potrošen 🙂

 

 

-Na slobodi i povjerenju. Ne trpim grubost i bahatost, ne samo u poslu nego i životu.

 

Koju knjigu/film biste preporučili?

-Film Modiljani iz 2004. godine u kojem glavnu ulogu slikara glumi Andi Garsija.

Koje jelo najviše volite?

-Najviše volim mediteransku kuhinju. Ali volim i hranu iz dalekih krajeva kao što je Kina i Tajland.

Šta je potrebno za pravu ljubav?

-Za pravu ljubav je potrebno da budete u skladu sa samim sobom.

Kog umjetnika biste oživjeli da možete i zašto?

-Bila bi to pijanistkinja i supruga kompozitora Roberta Šumana, Klara Šuman. Interesantan mi je njen život i uopšte činjenica da se u tom periodu bavila muzikom i javnim izvođenjem.

Putovanje koje pamtite?

-Bilo je puno putovanja, i privatnih i profesionalnih. Sva su urezana duboko u sjećanje… Ali, ukoliko bih morala da izdvojim jedno, to bi bio put u Kaliforniju 2014. godine.

 

 

-Ne razmišljam o muzici na taj način. Ali jedna posebna pjesma “Why Worry” u interpretaciji Artura Garfunkela zauzima posebno mjesto u mom životu.