MAGAZIN PREPORUKA
OTVOREN ČUDESNI PODVODNI MUZEJ: Postavka s više od 300 figura u prirodnoj veličini
Juče je u okeanskim vodama Lancarotea konačno otvoren Museo Atlantico, novi, ali već najznačajniji projekt skulptora Džejsona deKerisa Tejlora.
Ovaj akademski skulptora i keramičar, rodom iz Dovera, sin Engleza i Gvajanke, desetak se godina bavi podvodnom skulpturom. Rad i izlaganje pod morem omogućava mu specifičnu atmosferu, drukčije svjetlo, učešće prirodnih činilaca u dorađivanju djela – tako da se ovo nipošto ne bi smjelo doživjeti kao još jedan ekscentrični hir savremenog umjetnika, piše Miljenko Jergović za ,,Jutarnji list”. Jedino što, zbilja, jeste ekscentrično činjenica je da bi trebalo da prođete kurs ronjenja da se kvalifikujete za publiku DeKerisa Tejlora. Ali ni to nije nužno tako, budući da je, uz podmorje, još jedan medij izlaganja ovih skulptura: fotografija.
Splav Lampeduse
Najimpresivniji rad Muzeja Atlantik je ,,Splav Lampeduse”, koji prikazuje grupu ljudi, etiopskih, eritrejskih, možda nubijskih fizionomija, kako u gumenom čamcu prelaze veliko more. Umjesto nad morem, mirnih lica, pomirenih sudbina, u zaustavljenom prizoru muke koja se nikoga ne tiče, poput davnih potonulih galija, poput eksponata davne maritimne arheologije, počivaju ispod mora. Ćutljiv i potresan, ,,Splav Lampeduse” dvostruko je konotativan. S jedne je strane riječ o posveti Žerikoovom ,,Splavu Meduza”, koji je, međutim, i glasan i vapijući, ekstrovertan u stvarnom i u simboličkom smislu riječi; s druge strane ,,Splav Lampeduse” posveta je desetinama hiljada afričkih i bliskoistočnih izbjeglica koje se utapaju u Mediteranu, u pokušaju da se dokopaju slobode i sigurnosti.
Više skulptura nosi zajednički naziv ,,Rubikon”. Evropljani, moderno obučeni ljudi s mobilnim telefonima, okidaju selfije, glupiraju se, prave budale od sebe, lakomisleni, površni, besmisleni, kreću se prema kapiji koja ih vodi u drugi svijet i u ništa.
Rubikon je život
Kojekako možemo tumačiti ,,Rubikon” Džejsona deKerisa Tejlora. Najlakše je ono angažovano tumačenje: ti blesani zagađuju podmorje, uništavajući prirodu uništavaju sebe same i prolaze kroz portu koja ih vodi u čisto more i u ništa…
Drugo se tumačenje tiče iskustva dvadesetog vijeka: ti ljudi moraju podsjetiti na sudbinu Jevreja u Aušvicu. Ovo je njihov put, samo što su se u međuvremenu pojavili mobilni telefoni i fotoaparati.
Treće tumačenje obuhvata prethodna tumačenja, a s njima i sva koja nam mogu na um pasti: ,,Rubikon” je naprosto život. Čovjek je biće blesavosti.”
Izvor: Jutarnji.hr
Foto: Jason deCaires Taylor/CACT Lanzarote
