Novi 21. broj časopisa za lokalnu samoupravu i njegovanje baštine “Komun@” odštampan je i već se nalazi na prodajnim mjestima širom Crne Gore.
“Komun@” i ovoga puta donosi veliki broj interesantnih tekstova sa cijelog područja Crne Gore, a časopis započinje uvodnikom “Sjećanje na budućnost ” iz pera jednog od urednika Voislava Bulatovića koji se osvrnuo na položaj baštine u Crnoj Gori u kojem navodi da se baština, baš kao i kultura, danas smatra komercijalnim resursom.
U ovom broju specijalna fotoreportaža sa svečane dodjele priznanja časopisa “Komun@” koja se dodjeljuju za doprinos, očuvanje, promociju, zaštitu, valorizaciju, afirmaciju i razvoj kulturne baštine Crne Gore čiji su laureati bili Senad Gačević, koji je bio dobitik Godišnje nagrade i Gojko Kastratović i Senada Đešević kao dobitnici Specijalnih plaketa.
U tekstu pod naslovom “Od legendi do Fašinade ” dr Anastazija Miranović govori o bogastvu našeg kulturnog nasljeđa koje svjedoči i govori o kontinuiranom trajanju naše države Crne Gore, dok Dražen Drašković za ovaj broj piše o tom kako su stare igre iz kolašinskog kraja dobile status nematerijalnog kulturnog dobra pod nazivom “Kolo,šećer i šibljika”.
Mr Halil Markišić, pišući o plavskim kulama ističe da sve redom, zbog svojih arhitektonskih, estetskih i istorijskih vrijednosti, zaslužuju da se nađu na spisku kulturnih dobara Crne Gore.
Arhitekta Vildan Ramusović, predstavlja lik, rad i djelo nekadašnjeg najviše nagrađivanog i rano preminulog crnogorskog arhitekte, Milana Popovića koji je pet puta bio laureat čuvene Borbine nagrade, a u arhitektonskim krugovima bio poznat kao “Mašina za projektovanje”.
Veselin Konjević u priči iz Vraneške doline podsjeća na Heraka Vraneša, nesumnjivo najznačajnije ličnosti iz prošlosti iz tog kraja, dok Zoran Bošković, u izuzetno zanimljivom tekstu o hrabrim crnogorkama pod nazivom “Zaboravljena majka hrabrost” piše o ženi-junaku Ćetni Jovović koja je imala nesreću da nadživi tri sina i muža-znamenite junake i harambaše.
Dejan Vuković u redovnoj Komuninoj rubrici “Iz naše diplomatije”podsjeća na posjetu Londonu prestolonasljednika knjaza Nikole-njegovog sina Danila koja je upriličena povodom šezdeset godina vladavine kraljice Viktorije.
Husein Ceno Tuzović,takođe podsjeća, ali na razorno bombardovanje Podgorice daleke 1944.godine od strane savezničke avijacije uz konstataciju da sva istraživanja ni dan danas nemaju odgovor žašto je tada grad na Morači doživio razaranje tih razmjera, a Marjan Mašo Miljić u tekstu o knjizi Danila Burzana o gradonačelnicima Podgorice govori o najljepšem duhovnom daru koji je Podgorica mogla da dobije.
Ni ovog puta ne izostaju Komunini eseji po kojima se ona od početka štampanja i prepoznaje. Tako mr Željko Rutović piše o hljebu i “njegovoj skrivenoj asocijaciji koja nas vraća na staro i neponovljivo iskustvo iz kojeg je pregovarala čovjekova suština”, a Ramiz Hadžibegović o vršidbi kao metafori života pod nazivom “Krug do zlatnog zrna “.
Slobodan Kovačević u tekstu “Špitalj prvi na Balkanu “ piše o grahovskoj bolnici koja je u vrijeme Hercegovačkog ustanka bila prva bolnica Crvenog krsta, a Maja Grgurević, o najljepšoj ljubavnoj štoriji iz istorije Boke i peraškoj legendi Grilovici. Vlado Đ.Duletić,iz Budve govori o primorskom plemenu Maine koje je iznjedrilo srednjovekovnog slikara zografa Tudora Vukovića Desisalića.
U redovnoj rubrici “Iz starih Berana” Zoran M.Zečević piše o pletarskoj školi kao prvoj i jedinoj stručnoj zanatskoj školi koja je postojala u Zetskoj banovini, a Sead Husić o Bihorskim besjedama kod Ćamilove česme i Zavičajnim stazama koje svake godine okupljaju veliki broj književnika sa područja Ex Jugoslavije.
Iz Bara ovoga puta piše Gordana Vujović i to o “liniji sjete Bar-Bari i natrag”-legendarnom prekookeanskom brodu “Sveti Stefan”, a Željko Srtarčević o Matkovića mostu koji se nalazi u neposrednom zaleđu Heceg Novog.