ART PREPORUKA
ZBOGOM VELIKANU: Umro Dragan Nikolić
Foto: Tanjug/Zoran Žestić
Legendarni glumac Dragan Nikolić preminuo je jutros, poslije duge i teške bolesti, u 73. godini života, na VMA u Beogradu.
Doajen srpskog glumišta rodio se 1943. godine u Beogradu. Poslije završene osnovne škole upisao je Četrnaestu beogradsku gimnaziju koju nije završio, jer je bio premješten u Ekonomsku školu.
Nakon dvije godine provedene u srednjoj školi polagao je i položio prijemni ispit na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju, i tada, kao sedamnestogodišnjak, bio najmlađi student. Diplomirao je na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu.
Filmsku karijeru počeo je 1964. godine manjom ulogom u filmu ,,Pravo stanje stvari”, tada je potpisan krštenim imenom Dragoslav Nikolić.
Zasluge za izmjenu nadimka na mjestu imena duguje grešci na kraju televizijske serije ,,Dovoljno je ćutati” iz 1965. godine kada mu je u kajronu za uloge umjesto imena stavljen nadimak koji će obilježiti njegovu karijeru.
Prvu značajniju glavnu ulogu ostvario je ulogom u filmu “Kad budem mrtav i beo” (1967) Živojina Pavlovića. Glavne i veće sporedne uloge ostvario je u više od trideset filmova; ističu se još “Horoskop” (B. Drašković, 1969); “Bube u glavi” (M. Radivojević, 1970), “Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji” (B. Čengić, 1971), “Mlad i zdrav kao ruža” (J. Jovanović, 1971), “Bez reči” (M. Radivojević, 1972, Car Konstantin u Nišu), “Kičma” (V. Gilić, 1975), “Nacionalna klasa” (G. Marković, 1979, Car Konstantin), “Ko to tamo peva” (S. Šijan, 1980), “Banović Strahinja” (V. Mimica, 1981), gde je za ulogu turskog pljačkaša Alije nagrađen Zlatnom arenom u Puli, “Sezona mira u Parizu” (P. Golubović, 1981), „Nešto između“ (S. Karanović, 1983), “Balkan ekspres” (B. Baletić, 1983), “Obećana zemlja“ (V. Bulajić, 1986), “Poslednji krug u Monci” (A. Bošković, 1989), “Original falsifikata” (D. Kresoja, 1991).
